elektromagnetyczny układ
Encyklopedia PWN
uporządkowany zbiór jednostek miar (podstawowych i pochodnych), określonych zgodnie z regułami przyjętymi w danym układzie wielkości fizycznych.
Międzynarodowy Układ Jednostek Miar, fr. Système International d’Unités, układ SI,
układ jednostek miar przyjęty i zalecony przez Generalną Konferencję Miar, zawierający: 1) jednostki SI, jednostki podstawowe (metr, kilogram, sekunda, amper, kelwin, mol, kandela) i jednostki uzupełniające (radian i steradian) oraz jednostki pochodne, wyrażone za pomocą iloczynów lub ilorazów jednostek SI podstawowych i uzupełniających; 2) dziesiętne wielokrotności i podwielokrotności jednostek SI, wyrażone za pomocą przedrostków SI (jednostka miary);
układ złożony z hamulców (najczęściej ciernych) i urządzeń do sterowania nimi;
pole fizyczne pośredniczące w oddziaływaniu elektromagnetycznym (oddziaływania fundamentalne);
techn. zdolność systemu lub urządzenia elektr. (elektrotechnicznego, elektronicznego) do działania w określonym środowisku elektromagnetycznym w sposób zadowalający i bez wprowadzania do tego środowiska nadmiernych zaburzeń elektromagnetycznych, mogących zakłócać pracę innych znajdujących się tam urządzeń.
fiz. dział fizyki współczesnej zajmujący się podstawowymi właściwościami przebiegu procesów w czasie i przestrzeni.
